بی جست‌وجو، ایمان ما از جنس عادت می‌شود.

«جور دیگر…» دعوتی‌ست به بازنگری و گفت‌وگو درباره‌ی موضوعات بنیادین دینی، بدون هیچ خطّ قرمزی.

«جور دیگر…» اذعانی‌ست به واقعیّت سیّال دین و دین‌دار، و دادوستد بی‌وفقه‌ی آن‌ها با واقعیّت‌های دیگر هر عصر و مصر.

«جور دیگر…» تلاشی‌ست برای به‌رسمیّت‌شناختن و پرورش گوهر ایمان، که همان طلب و تحرّک است.

«جور دیگر…» شوریدنی‌ست علیه همه‌ی ادّعاها؛ ادّعای کمال، ادّعای سعادت، ادّعای فلاح، ادّعای نجات، ادّعای حقّانیّت، ادّعای دین، ادّعای مذهب، ادّعای مکتب، ادّعای جهان‌بینی، ادّعای ایده‌ئولوژی، ادّعای دکترین، ادّعای پارادایم، ادّعای دیسکورس و… همه‌ی ادّعاها.

… و آزمونی‌ست برای تجربه‌ی «هیچ‌شدن» و از «همه‌چیز» دست‌شستن و از فراز این هیچی به بلندا و فراخ‌نای نامتناهی، آن‌جا که اوّل و آخر، و ظاهر و باطن، و دنیا و آخرت، و عقل و عشق، و روح و بدن و… همه‌ی دوگانه‌های موهوم، رخت برمی‌بندند، نگریستن و… در نهایت، همین چشم را نیز از میان برداشتن…